سلامی دوباره به همه ی دوستان نسل اولی و نسل سومی......... این چند وقت هر جا میرم بحث بین نسل اول و نسل سومه ..... اصلا نمی دونم حکایت این نسل ها چیه..... کی این دوتا نسلو با این اسمها جدا کرده......... حالا به جای دوکلام دردو دل.. به جای گفتن از اون روزهای بارونی بشینید نسل اولو از سوم تفکیک کنید....... نسل اول و سوم نداریم که... اینقدر این نسل سومیتو (حال میکنی لغتو) نکوبونید تو سر ما...... بگذریم... حرف امروز مال یکی از نسل اولیهاست که قبلاها تایپیده بودم..... آخه خودتون قضاوت کنید.......نمیگم همچین چیزهایی نیستها... هست... از جانبازها و بازمونده های جنگ هم نمیشه توقع داشت درباره اش حرف نزنن.. هرچی باشه ما که نمیتونیم درک کنیم حال یه جانبازو ... یکی که زندگیشو پای جنگ گذاشته وقتی که یه جوون آزارش میده .. به مسخره میگیردش... توقع ما اینه که بقیه رو هم ببینن.... انشاءالله توی پست بعدی جوابمو می فرستم... فعلا بشنوید درد دل یکی از فرمانده های جنگ رو........التماس دعا

ما را چه شده است؟

از چه رنگی خوشتان می آید؟!

در رقابت جام کنفدرانسیون ها مرحله نیم نهایی, فویه بازیکن تیم ملی کامرون به شکل تاسف باری نقش زمین می شود و دقایقی بعد جان به جان آفرین تسلیم می کند.

از فردای آن روز تا ده روز بعد هر روز بیش از نیمی از روزنامه ها و نشریات حداقل یک خبر را به آن اختصاص می دهند.

تلویزیون جمهوری اسلامی که برای هفتاد میلیون ایرانی پخش می شود محتوای یک برنامه ی نود دقیقه ای را در یک وقت پربیننده به ابعاد این ماجرا اختصاص می دهد.

رقابتهای جام باشگاه های اروپا, گزارشگر تلویزیون بازی تیم رئال مادرید را گزارش می کند با یک حرکت دیدنی از دیوید بکهام, هر آنچه از او می داند را تعریف می کند تا آنجا که می گوید: در لندن تعدادی آرایشگاه, خاص آرایش افراد به سبک آقای بکهام ایجاد شده و...

مقابل دکه فروش نشریات توقف می کنم. انواع نشریات با جلدهای مزین به تصاویر جهنمی زنان و دختران بزک کرده که نام و نان و جاودانگی را در ترویج برهنگی و سنت شکنی و به بازی گرفتن احساسات جوانان بی پناه کشورشان می جویند را می فروشند. چند نشریه را ورق می زنم. هرکدام به بهانه ای چند صفحه ای را به زندگی خصوصی هنرپیشه یا هنرمندی اختصاص داده و همراه با آن تصاویری مهیج به چشم و ذهن انسان قالب می کنند, از چه رنگی خوشتان می آید؟ بنفش, خاکستری! تعطیلات آخر هفته را کجا می روید؟ ویلای شمال با دوستان! چه چیزی را خیلی دوست دارید؟ پارتی شبانه, آخرین فیلمی که دیده اید؟ نابودی مطلق!

دستگاه های دولتی هر روز با بهانه ای به گذشته ی پرافتخار ایران باستان می پردازند! که برای رهایی از آن دهها هزار شهید تقدیم کردیم. یک روز با احیای تخت جمشید و کوروش, یک روز با بزرگداشت بابک خرمدین, یک روز با سفره خانه سنتی و قلیان و پیتزا, یک روز با ایجاد فدراسیون بولینگ و بیلیارد, یک روز با آموزش موسیقی روز و ترویج موسیقی پاپ, یک روز با کنوانسیون رفع تبعیض زنان... و تمام امکانات و بودجه و تفکر و اخبار کشور را صرف و مشغول اینها می کنند.

اخبار ساعت بیست و یک سیما در میان اخبار دست چندم, انتهای خبرها چنین می گوید:

یکی دیگر از جانبازان دفاع مقدس, پس از تحمل سالها رنج ناشی از مجروحیت ها به خیل شهیدان پیوست. تازه این یکی یا در پایتخت بوده یا خیلی خاطرخواه داشته که خبرش به تلویزیون رسید والا خبر خیلی هاشون به روزنامه ها که هیچی به بنیاد شهید هم نمی رسد.

- اسمت چیه؟

ع-ی

- چند سالته؟

20 سال

- همت را می شناسی؟

آره.

- از اون چی می دونی؟

یه اتوبانه که همیشه خیلی شلوغه.

- چمران را چطور؟

اون هم اتوبانه, خیلی هم شلوغه علی الخصوص اول صبح ها و تنگ غروب ها.

- بابایی, باکری, زین الدین, آنها را چه؟ می شناسی؟

تا اونجا که من می دونم اونها هم اتوبانهای تهرانند!

- خیلی خوب چند سوال دیگه, با شنیدن خاکریز یاد چی می افتی؟

یه کپه خاک, با ارتفاع یکی دو متر و طول زیاد.

- دیگه چی؟

هیچی.

- کلمه ی جنگ تو را یاد چی می اندازه؟

چند سال هدر رفتن پول و وقت و جوونهای مملکت.

- شهید می دونی کیه؟

همین تابوتهایی که هر چند وقت یه بار میارن و تمام شهرها رو به هم می ریزن.

- ایثارگر چه, ایثارگر یعنی کی؟

یعنی یه مشت بی سواد که%40 سهمیه دانشگاه رو پر کرده و می کنند.

خواستم سوال بعدی را بپرسم که یه مرتبه گفت:

داداش این سوال ها چیه می پرسی اصلا چرا گیر دادی به ما.

تا آمدم جوابش را بدهم, نگاهی به ساعتش کرد و گفت:

ببین چکار کردی دیرم شده الان من باید سر قرار با گرل فرندم باشم!

بای بای.

- راستی آن چمدان های دلار آمریکایی برای چی آمد و کجا خرج شد؟ چرا نتانیاهو نخست وزیر سابق رژیم غاصب صهیونیستی می گفت: مشکل ایران راه حل نظامی ندارد.

باید پول خرج کردو ماهواره ها را تقویت نمود و از راه فرهنگی وارد ایران شد؟!

چرا مقام معظم رهبری می فرمایند زنده نگه داشتن یاد و نام شهدا کمتر از خود شهادت نیست؟

چرا غارت و شبیخون فرهنگی را جدی نگرفته ایم؟ کی بیشتر از همه مسئول است؟ آیا من و تو نباید هیچ کاری انجام دهیم؟ من و تو باید از چه رنگی خوشمون بیاید؟